Belevenissen...

Hallo mensen, hier een update van de belevenissen in Guatemala!

Vorig weekend zijn we met 6 chicas en 1 chico naar Montericco Beach gegaan. Vrijdagavond na het werk erheen, we waren er rond half 10. Hotelletje was al gereserveerd dus allemaal goed. Zaterdagochtend om 5 uur ging de wekker want om half 6 werden we opgehaald om de mangroven te gaan bekijken. We gingen in een bootje door het natuurreservaat. Erg mooi, de zonsopgang, de mangroven, de natuur en de vogels. Ook waren er mannen aan het vissen, met zo'n net (zie foto). Rond half 9 terug en gelijk omkleden om naar het strand te gaan. Ontbeten aan het strand en daarna de zee in!! In de lonely planet stond dat het gevaarlijk was om de zee in te gaan ivm stroming, maar wij nuchtere hollanders denken natuurlijk, dat moet wel kunnen. Dus wij de zee in, ECHT GAAF!! Hoge golven die je helemaal laten ronddraaien als een wasmachine en vervolgens wordt je onderuit getrokken door de stroming. Na een half uur avontuur in de zee ben je dan wel toe aan een dutje in de zon! Maar wel goed insmeren, want het was er heel warm, zo'n 35 graden Celcius. Het strand was zwart wat nog meer warmte aantrekt. Rond de middag zijn we maar in een hangmat gaan liggen in de schaduw. En 's middags lekker nagebadderd in de pool van het hotel. Een hotelovernachting kost daar maar 6 euro!! En een maaltijd zo'n 5 euro. Best leuk zo'n weekendje aan het strand. Ook hadden ze nog een toerische activiteit, de schildpaddenrace.. Heel zielig, schildpadjes van 1 dag oud werden verkocht om vervolgens los te laten. Het schildpadje dat het eerst over de lijn was had gewonnen. De eigenaar krijgt dan een gratis hotelovernachting.
Zaterdagavond nog wezen stappen, allemaal locals aan het salsadansen, dus wij ook meedoen ;) Was erg gezellig, maar na een tijdje worden die guatemalteken wel aantastelijk, dus zijn we verderop gaan kijken in een ander tentje. Daar waren bijna geen toeristen, maar was het wel bomvol! Zondag was de zee nog ruiger dan zaterdag en na 2 keer bijna verdronken te zijn, maar terug gegaan naar het zwembad, wat toch een stuk veiliger is! Helaas ging de bus al om 3 uur weer terug naar Antigua en was onze vakantie weer voorbij.

Maandag begon de werkweek weer, dus gingen we weer naar Alotenango met de chickenbus.Dat is echt een hele beleving. Alotenango ligt op een ruim half-uur "bussen" hiervandaan. Er is geen systeem of tijdsschema en alle kleurrijke chickenbussen lijken op elkaar. Je gaat gewoon langs de kant van de weg staan en steekt je hand op als er een voorbij komt. De 5de of 6de die je aanhoudt, gaat richting Alotenango. De bus mindert vaart, er hangt een Guatemalteek uit om je vakkundig die bus in te begeleiden (lees: van straat te plukken) terwijl de bus nog nauwelijks stilstaat.In zo´n chickenbus is het altijd proppen geblazen. Als sardientjes in blik wordt je opeengepakt en dat is misschien zelfs wel comfortabeler, dan dat je er met minder mensen inzit want deze gammele, vervuilende bussen jakkeren vervolgens met een rotvaart over het slechte wegdek, waarbij je als vanzelf naar links en rechts wordt geslingerd in de bochten. 5 minuten voor je uit wil stappen, moet je je al naar voren wringen, tussen alle Guatemalteekjes, tassen, kinderen (en soms serieus een echte kip bij iemand op schoot!) door.
Als je heelhuids de bus uitstapt bij Alo, loop je nog 5 minuten naar het schoolproject (langs de enige prostituee-bar die het dorp rijk is!).
Maar de lessen zijn super!! Het wordt echt steeds leuker, begin de kinderen echt te kennen en kan ze steeds beter helpen. Het zijn totaal 26 kinderen die varieren van de leeftijd 6 tot 15 jaar oud. Ze hebben heel gevarieerd huiswerk van school en ik probeer ze daarmee te helpen. Als het huiswerk af is geef ik ze zelf huiswerk. De kleinste gewoon letters schrijven, de oudere woorden en de pubers probeer wat engels te leren. Na de refaccion en recreo mogen ze dan (mits het huiswerk van school af is) kleuren, spelletjes doen etc. Elke vrijdag hebben we een vergadering met de leraren van de middag, de vrijwillegers en de directeur. Daar kan je alles kwijt wat je opvalt, tegen valt enz. Dat is wel heel fijn. Ik heb afgelopen vrijdag ook goed van me laten horen. We hebben veel te weinig stoelen en tafels, we hebben geen licht in ons lokaal en de wc’s zijn echt goor!! De directeur zei dat ie er wat aan zou gaan doen. Als Hollanders zijn we toch wel direct af en toe merk ik hier... ze zijn dat niet gewend.

Verder ben ik van de week in het ziekenhuis wezen vragen of ze daar nog vrijwillegers kunnen gebruiken. Toen we daar rondliepen schrok ik al aardig. Het is geen ziekenhuis zoals we in Nederland gewend zijn. Veel mensen wonen in het ziekenhuis, vooral de geestelijk gestoorden. Die zie je zo in het midden van het gebouw, in de tuin zitten. Heel aangrijpend. Maar de vrouw van de vrijwillegerscoordinatie was niet aanwezig, volgende dag weer geweest, was ze er weer niet. Nu hoorde ik van een vriendin dat zij al zo ver was dat ze ingeschreven stond en 6 keer daar heen was geweest om te werken, maar niemand die haar werk gaf. Ik ben bang dat deze kans dus niet door gaat. Ga het van de week nog wel proberen, maar als er geen organisatie is om de vrijwillegers aan het werk te zetten, wordt het heel moeilijk.

Wel ga ik maandag helpen met het schilderen van de schoolgebouwen in Alotenango. De schoolgebouwen zijn net als bijna alle huizen in Guatemala allemaal leuke kleurtjes, rood, groen, blauw, geel. Echt heel gezellig ziet dat eruit!

Ook ben ik donderdagavond mee geweest de daklozen en verslaafden te helpen. Dat is een route van ongeveer 2,5 uur door het dorp, langs de markt en over de vuilnisbelt. Deze mensen geven we vitaminepillen, eventueel behandelen we wonden en zijn we een luisterend oor voor hun verhalen. Er zijn ook een paar jongens van een jaar of 10 die verslaafd zijn aan lijm snuiven. Dat is wel echt ongelovelijk, zo jong en die leven en slapen gewoon op straat. Soms geven we ook kleding en tandenborstels/zeep aan ze. Aankomende zondag wordt er een voetbalgame georganiseerd tussen de daklozen en de vrijwillegers. Echt super, al die mensen waren helemaal vereerd dat ze daarvoor uitgenodigd werden.

Afgelopen woensdag hadden we nasi-goreng avond. Dat werd georganiseerd door Los Ninos in het huis van de oprichster voor alle vrijwillegers. Erg gezellig en lekker! In het gastgezin eet ik echt van alles wat ik nog nooit eerder gegeten heb. Voorbeelden zijn kikkererwten en sojaburgers... waar gaat dat met de hollandse boerin heen???
Donderdag was het valentijnsdag, en ook hier in Guatemala. Hier gaat dat wel totaal anders als in Nederland. Het is een groot feest op school, ze trekken lootjes en kopen cadeautjes voor elkaar. Ook in ons gastgezin hadden we lootjes getrokken, maar omdat ik met 2 vriendinnen donderdagavond de daklozen ging helpen, hadden we onze feestmaaltijd vrijdagavond en na la cena de cadeautjes. Iedereen moest een cadeautje kopen voor 10 Quetzal (nog geen euro!!) en aan elkaar geven tijdens een knuffel. Pas als iedereen z’n cadeautje had mocht het opengemaakt worden. Heel leuk allemaal.
Ook heb ik sinds deze week weer 2 x 2 uur per week spaanse les genomen. Toch wel handig om gramatica bij te werken en eventuele vragen die ik tijdens het werk heb te kunnen vragen.
Vandaag gaan we de WERKENDE vulkaan Pacaya beklimmen. Om 2 uur vanmiddag vertrekken we en hopen dan de zonsondergang boven te zien. Ook zullen we dan het lava mooi rood kunnen zien gloeien. Helaas betekent dit wel dat we in het donker naar benenden moeten klimmen, dus zaklampen gaan mee.

PS: Helaas is het nog niet toegestaan foto's te maken op het project. Hoop dat ik dat binnekort mag doen, dan begrijpen jullie misschien beter hoe dat allemaal gaat.
Wel een foto van de huizen in Alotenango.